nlcsenfrdehuidltnorues

Nieuwe lezers

  • Georgejap
  • Jamouse

inloggen

44.4% 
24.4% 
20% 
2.2% 
2.2% 
2.2% 
2.2% 
2.2% 

Gisteren: 3
Deze Week: 8
Vorige Week: 13
Deze Maand: 56
Vorige Maand: 47
Totaal: 8129

www.TT-wandelreizen.nl

wandelen Camino de Santiago de Compostela

USA Texas IML-walk Arlington wandelreis

TT-wandelreizen samen wandelen IML-wals over the World

Wandelen in Thailand

50 zonder rand met jaartallen wit thumb

Star InactiveStar InactiveStar InactiveStar InactiveStar Inactive
 

Oefening Big Ferro

Het was Pinksteren geweest. Dan mochten de soldaten na een feestdag later terugkeren. Ik was op tijd aanwezig om alles klaar te maken voor de lessen van de middag. Er kwam een vaandrig met twee drietonners en zei: ‘Ik kom de twee keukengroepen ophalen’. Ik zei: ‘Je bent een paar dagen te vroeg, want de mensen die daarvoor aangewezen zijn, die zijn nog vrij’ en zei hem gedag.

Echter, even later moest ik bij mijn commandant komen en die  vertelde dat de oefening met 48 uur vervroegd was en dat ik twee keukenwagens klaar moest maken en op het appél koks moest uitzoeken voor de oefening in Duitsland. ‘s Middags reed ik naar de Veluwe, daar belde ik van de kazerne mijn vrouw op. Die vroeg hoe laat ik voor het eten thuis was. En ik zei dat ze maar niet hoefde te wachten want dat ik pas over drie weken thuis zou komen.

munga mp jeepoefening big ferroWe gingen met een aanvullingsplaats-compagnie naar Duitsland. Daar draaide legerkorpsoefening Big Ferro. Op de aanvullingsplaats klasse III (Benzine-Diesel) kwamen vele grote opleggers de brandstof brengen en 3-tonners weer jerrycans ophalen. Er waren soldaten, die vier jerrycans tegelijk op een auto konden gooien. Ik had niet mijn hele PSU bij me, dus kreeg daar een opmerking over van de MP. Deze was ook bij ons in de voeding.

Op een moment zei de dienstplichtige wachtmeester kok: ‘Ga met ons mee. We gaan op patrouille en dan ben je er ook eens uit.’ Met drie munga-jeeps reden we naar een club, Huize Ankarra. Hier stonden een aantal 3-tonners en jeeps. Toen wij met een aantal MP’s binnenkwamen was de tent snel leeg. De commandant vroeg of we een drankje kregen, maar we moesten dat zelf betalen. Hij gaf een rondje en we zaten rustig aan de bar. Verder geen enkele klandizie meer. De zaak ging sluiten. Hij vertelde dat we even op ronde gingen op de kermis in een andere plaats en dat we daarna kwamen controleren. Dat werd ook gedaan en de zaak was gesloten.

oefening big ferro mpDe volgende dag na de warme maaltijd gingen we weer naar dezelfde plaats. Hij gaf een rondje en vertelde dat we er drie weken bleven. Toen bood men wel een rondje aan, maar hij zei: ‘Ik ben maar een arme dienstplichtige. Hoe zit het met de rondjes die ik al betaald heb?’ Hij kreeg ze terugbetaald en daarna werd bij Kapitein de Groot gemeld dat Huize Ankara schoon was.

Tijdens deze oefening kwam ik ook een oude bekende van me tegen: ondertussen majoor of was het overste Hekman? Ik bedankte hem nogmaals voor zijn hulp met de wachtdienst.

Na het schermen, kwam de modelspoorbaan en daarna postzegels.

Met de laatste was ik een hele handel begonnen en ik verzorgde zichtpakketten door het land. Het liep goed in die tijd maar uiteindelijk verdwenen er pakketten. Mensen die eerst een paar kleine bestellingen gedaan hadden, bestelden toen de hele collectie en betaalden die niet.

Op een moment kreeg ik een postverzameling aangeboden. Ik geloofde mijn eigen ogen niet. Wilhelmina met hangend haar, een prachtige collectie, tienduizenden guldens waard, daarbij ook nog een collectie van eerste-dag-enveloppen. Ik was regelmatig op een veiling geweest en wist dat dit veel kon opbrengen. In die tijd waren het verzekeringsmaatschappijen die soms hele collecties opkochten als belegging.

postzegel-kloekMaar de eigenaar wilde zo snel mogelijk geld zien en rondbellen in mijn kennissenkring leverde niets op. Niemand had zoveel geld liggen of was bereid het mij te lenen. Dus met de partij naar Amsterdam en in de Rozemarijnsteeg een postzegelhandel ingegaan. De deur werd afgesloten en wat later kwamen er van verschillende plaatsen mensen geld brengen. Die avond verlieten we met ruim 20.000 guldens, verdeeld over drie personen, de zaak om weer met de auto naar huis te rijden.

Ik voelde me pas veilig toen we eindelijk thuis waren. Echter de twee gingen met het geld op stap en reden naar Zwitserland, waar ze alles verbrasten. Een van deze woonde een tijdje bij ons in omdat het een vriend van mijn zuster was, helaas kreeg ik daarna een zeer onprettige ervaring. Als ik na onze vakantie weer thuis kwam en onze vrienden nog even een bakkie zouden doen voor ze door zouden rijden naar Delfzijl. Als ik de keukendeur opende en het licht aangemaakt kwam een grote zwerm vliegen, de strontluiers lagen er opgestapeld. Als ik de huiskamer inloop zie ik dat er over gaten waren geschoten met een luchtbuks, zelfs de koekoek was uit de klok geschoten. We stuurden onze vrienden door en deden aangifte bij de politie, maar die zeiden als ze niet hadden ingebroken en zelf een sleutel hadden konden ze er niets aan doen.

Gelukkig had ik nog een verzameling Eerste dag enveloppen uit de verzameling, die ik nog heb kunnen verkopen. Zodoende viel de schade mee.

Ik werkte in restaurant Nieuw-Minerva in Leiden en kwam daar nog in contact met Paul van Vliet die die avond een voorstelling had in de Stadsgehoorzaal.

schnitzelDaarna kreeg ik een grote klus voor een diner in de Stadsgehoorzaal. Als helpers had ik allemaal studentens. 

casatajijs

Beneden in de gangen had ik cica zeshonderd bordjes klaar staan. Ik had de voorbereidingen gedaan, zoals gevulde eieren, asperge, ham, salade. Dus de hele groep achter mij aan de voorgerechten klaarmaken. Daarna hadden we schnitzels met aardappelen en groenten en salade.

Het nagerecht was Cassata-ijs met slagroom.

Nu dat was wat: er was geen mixer aanwezig, wel een luchtcompressor. Daarmee liet ik lucht door de slagroom stromen terwijl ik die dan met een garde opklopte. Een van de studentes vulde mijn spuitzak, terwijl ik hem dan weer leeg spoot. Ik kan wel een beetje bedenken wat voor opmerkingen er gemaakt werden. Toen ik nog een rondgang door de Stadsgehoorzaal maakte rook ik een verdachte geur. Nu bleek dat één van de rollen met damast van binnen was gaan smeulen. Waarschijnlijk een sigaret. Ik bracht de rol naar buiten en toen ik buiten was ontbrandde hij. Dus een ramp voorkomen.

Ik werkte ook voor de Groenoordhal in Leiden als daar van de NCRV Zeskamp sport werd opgenomen en gespeeld. Dat was altijd leuk werken.

dick passchierAlleen had niets op met die verwaande bal van een presentator Dick Passchier. Na afloop hadden we altijd een koud buffet en ik zat aan de bar en hij zat naast me en zegt op een moment: ‘Kerel heb jij al een foto met handtekening van mij zeskamp sportgehad?’ Ik zei: ‘Nee, maar heb jij die al van mij gehad?’ Hij balen.

Verder werkte ik op de Kaagsociëteit. Daarvoor moest ik een stuk met de brommer rijden, maar het was er leuk werken. Vooral tijdens de zeilweken. Dan was het helemaal feest. Je moest wel zorgen dat je niet veel gedronken had want je moest met een roeiboot overgezet worden. Maar het was vaak nafeesten (drinken) met een aantal serveersters en koks.

Plotseling kwam ook het wandelbloed weer boven. Ik had vier jaar niet meer gewandeld. Ik zat mijn plakboeken door te kijken en hoorde dat er een detachement ging deelnemen aan de Vierdaagse in Nijmegen. Ik gaf me op en zei tegen mijn vrouw: ‘Ik moet verplicht de Vierdaagse lopen en trainen’. Zij was ook in dienst geweest, dus ze wist dat er verplicht getraind moest worden. De eerste mars was de Glasstadsmars, die we wandelden.

Toen zag ik een 100 kilometer in Haelen. Ik dacht dat moet ik ook maar weer eens een keer doen. Daar aangekomen bleken het 10 rondes van 10 kilometer te zijn, uitgezet door de familie Muller.

Ze hadden vele ballen gehakt gebakken en er waren, dacht ik, een 10-tal deelnemers. Er waren o.a. Manfred Lochmanfred loch, Annie Frencken en Jac Heidendaal. Ik weet nog goed dat Jac zei, dat hij het mooi vond dat er weer eens een nieuwe op de lange afstand kwam. Ik voelde me helemaal niet nieuw, want ik vond dat ik mijn sporen al verdiend had op de lange afstanden.

Ik wandelde met het detachement de Vierdaagse, alleen het tempo was voor mij veel te laag. Maar ik vond het helemaal een afgang, toen onze detachementscommandant tijdens de avondvierdaagse in Haarlem geen intocht meer wilde doen omdat we niet direct achter de muziek mochten. Ik vond de avondvierdaagse in die tijd voor kinderen. Ik wandelde zelf al jaren geen afstand meer onder de 40 kilometer, behalve in de winter, dan week ik daar wel eens van af, omdat er niets anders was.

Maar ik had de smaak weer te pakken van het wandelen en was weer regelmatig een weekend op pad ergens in Nederland.

rentalcars 1

Search for Car Rental